Tuesday, January 31, 2006

Waterbed

Zo, vannacht eerste nacht op het waterbed geslapen. Jaja, we hebben er toch een aangeschaft. Ik was nog eens bij de dokter geweest, zo van, en wat nu verder. Hij gaf aan dat er eigenlijk niet zoveel te doen viel, behalve houdingtherapietjes, e.d. Hij gaf me een verwijzing voor Caesartherapie mee. Ik zag zo op tegen weer ergens heen 1 keer per week en oefeningen thuis, dat ik dacht, ok, als het dan toch pappen en nathouden is, dan ga ik het wel op mijn eigen manier proberen. Dus toch maar kijken of een waterbed verlichting brengt. En vannacht dus de eerste nacht. Het was heerlijk! Nauwelijks rugpijn! Ik kon het vannacht en vanochtend haast niet geloven. Ik heb zelfs gedroomd dat ik moest bevallen van een derde kind in het waterbed, en dat het geheel pijnloos was. (Het was een jongetje en we noemden hem Daniel, om de een of andere reden) Vanochtend was het ook raar. Normaal strompel ik kromgebogen naar de douche om daar het warme water wat verlichting te laten geven. Nu had ik meteen veel meer bewegingsvrijheid. Het is niet helemaal over, maar wie weet, misschien wordt het nog wel weer beter!

Sunday, January 29, 2006

Watergewenning

Net met Robin en Elsbeth en Sam naar het zwembad geweest. Robin was helemaal hyperdepieper: naar het zwembad! en dan ook nog met Sam! Voor Sam was het de eerste keer in het zwembad, dus dat was wel spannend voor hem, maar Robin's enthousiasme werkte gelukkig aanstekelijk. Robin was na een half uurtje helemaal op van het gehyper en kon alleen nog maar boos zijn en niks willen. Ik werd even streng en bijna boos, en toen klaarde ze gelukkig nog weer wat op. Robin komt met Sam vaak in een stemming van 'Alles kan, Sam en ik bepalen wat er gebeurt en ik heb helemaal niks meer te maken met mamma'. Daar draait ze dan een beetje van door, want het is eigenlijk helemaal niet zo leuk om zoveel verantwoordelijkheid zelf te hebben, dus dan moet ik de teugels een beetje aanhalen en dan wordt het weer gezellig.

Nu zijn ze beneden een hut aan het bouwen van kussens en doeken. Ik kom even bij met een kopje koffie, want het is altijd wel een heel gedoe dat zwembad.

Saturday, January 28, 2006

Reflexen

Ik merk dat ik een beetje lam geslagen word af en toe door de gedachte dat mijn gedrag slechts een optelsom van reflexen is, en niet aangestuurd wordt door mijn gedachten. Ik vond het eerst wel een relatieverende gedachte, zo van, gelukkig, ik hoef niet alles helemaal te plannen, ik kan het wel zo'n beetje overlaten aan mijn reflexen, die doen het allemaal wel. Maar ja, het is toch lastig om daar je leven op te laten drijven. Waarom dan je bed uit komen? Waarom dan bedenken wat goed of leuk voor je is?

Ik ga het dus maar weer een beetje vergeten. Ik kan het bovendien niet goed genoeg plaatsen. Het idee dat mijn gedachten mijn acties te bepalen is te sterk verankerd.

Wednesday, January 18, 2006

Idealen

Ik ben vanaf vandaag voorlopig geen vegetarier meer. Het voelde niet goed meer. Ik heb de laatste tijd zoveel zin in vlees. Ik at af en toe restjes van de borden van de kinderen na het eten. En ik bleef mezelf wel vegetarier noemen. Ik moet nu maar eerst weer eens een tijdje vleeseter zijn en dan eventueel mijn gevoel voor het vegetarierschap hervinden.

Tuesday, January 17, 2006

Vrije wil of optelsom van reflexen

Hoorde vanochtend een stukje op de radio over 'vrije wil'. Volgens Victor Lamme, hoogleraar cognitieve neurowetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, is het brein van de mens niets meer dan een verzameling reflexen. De mens verschilt niet wezenlijk van een kikker. Als een kikker naar een vlieg hapt is dat een reflex, geen bewuste daad. Bij een mens is het een ingewikkelder optelsom van reflexen die het gedrag bepaalt, maar in ieder geval zijn de bijbehorende zogenaamde 'bewuste gedachten' fictie. Was leuk stukje. Ik vat het idee nog niet helemaal, kan het niet helemaal mappen met mijn zelfbeeld, maar het spreekt me wel aan. Het eindigde ermee dat de interviewer vroeg of dat idee van 'bewuste keuzes' dan niet in ieder geval een fijne of noodzakelijke fictie was om in te geloven. Victor Lamme antwoordde dat hij het wel een bevrijdend idee vond een optelsom van reflexen te zijn. Vond ik grappig, en toen ook wel bevrijdend.

Sunday, January 15, 2006

Boeken verkoop (4)

Het loopt toch niet zo geweldig met de boekenverkoop via Amazon.de als ik had gehoopt. Ik heb nog steeds maar 1 boek verkocht. De prijzen waartegen je kan aanbieden zijn aantrekkelijk, maar als niemand je boek wil kopen...
Ik heb nieuwe waardering gekregen voor Marktplaats. Begin december had ik daar bij wijze van proef 1 boek opgezet: Walking in Spain, een verouderde reisgids. Een behoorlijk kansloos boek, dacht ik. Ik hoorde er ook weken niks van en dacht de advertentie eigenlijk al wel te kunnen verwijderen, maar nu heb ik het toch verkocht. Geen wereldprijs, 3 euro, maar goed. Mijn ervaring met Marktplaats is toch altijd weer verbazend goed. Eigenlijk heb ik alles wat ik er ooit op heb gezet, uiteindelijk ook verkocht. Ik heb er nu zo'n 35 boeken opgezet voor prijzen van 0,50 tot 5 euro, maar eens kijken wat het doet.

Thursday, January 12, 2006

Toy Story

J en ik zijn de afgelopen weken bezig geweest met een enorm renovatieproject: het Opruimen van het Speelgoed. De speelgoedberg was langzaam maar zeker ons huis aan het overnemen. J had 2 maanden geleden al eens 2 vuilniszakken vol gegooid en naar zolder gebracht. R heeft er niets van gemerkt. Nooit ook maar naar iets gevraagd wat verdwenen was. Dat komt ook doordat het ging om zoveel speelgoed dat het ongeordend in een hoek lag en in de box, toen die nog in onze kamer stond. Daardoor konden de kinderen ook niet zien wat er eigenlijk aan speelgoed was.
Nu is dus alles anders. Basisprincipe is: wat kinderen niet zien, daar spelen ze niet mee.
We hebben er een hoop troep uitgefilterd. Verder is er wat naar boven gegaan. Grote dingen als het hobbelpaard en het poppenbedje. En de rest gesorteerd, kleine plastic beestjes bij elkaar, autootjes bij elkaar, duplo bij elkaar. En alles zo toegankelijk mogelijk opgesteld. De duplo zit gesorteerd in een paar grote open manden in de kamer. Daar wordt ineens veel meer mee gespeeld. De knutselspullen zitten nu in doorzichtige plastic dozen in de kast. Als R met de strijkkralen wil spelen, kan ze die doos zelf pakken en op tafel zetten. Als ze ermee klaar is, ruimt ze hem op en gaat iets anders pakken. Nu hebben ze op hun kamer allebei nog een rode kist waar allerlei eigen ondefineerbare troepjes in kunnen. Die kunnen ze dan af en toe daar omkeren.

Monday, January 09, 2006

Ware Liefde

Laatst had ik het met de jaarclub over internet dating. Dat je dan lijstjes van voorkeuren maakt en dat dat gematched wordt. Lijkt mij een lastige manier van selectie. Met Johan zit ik te proberen een lijstje op te stellen waardoor we met elkaar gematched zouden worden. Nou, ik ben blij dat we elkaar in de pre-lijstjes fase hebben ontmoet, toen we nog redelijk blanco en flexibel waren, anders was het misschien nooit wat geworden. Misschien zou Johan zichzelf als autoliefhebber omschrijven waar ik dan op af zou knappen. Of ik mezelf als boekenwurm, wat Johan niet bij hem zou vinden passen. Maar 15 jaar geleden had niemand een auto, dus was Johan's autopassie niet zo duidelijk aanwezig. En ik nam om te beginnen aan dat iedereen die studeerde ook las. Toen het me wel duidelijk werd dat Johan niet zo'n lezer was, ben ik daar gelukkig overheen gestapt. Ik vind het nu leuk om Johan te horen over auto's en (heel) af en toe Top Gear met hem te kijken. Hij vindt het leuk als ik hem vertel wat voor boeken ik gelezen heb en ik vind dat ontzettend leuk om te vertellen. Natuurlijk moet je bij elkaar passen, maar de selectiecriteria zijn wat moeilijker te vangen dan het hebben van gezamelijke interessen, volgens mij. Johan en ik komen wel erg overeen in de manier waarop we dingen benaderen. We zijn allebei erg op de ratio gericht, proberen een wetenschappelijke benadering te hebben bij het weerleggen van theorietjes. Verder kunnen we erg genieten van kleine dingen, hebben geen 'groots en meeslepend leven' nodig. Allebei misschien een beetje in onszelf gekeerd, waardoor we elkaar vrij laten.

Kalende computernerd, gek van auto's, zoekt meisje om hem over boeken te vertellen.

Rabiate feministe met krom ruggetje zoekt lieve man met brede schouders, die het toch niet erg vind om af en toe in de schaduw te gaan staan.

Ach, ik weet het ook niet. Ik ben in ieder geval erg blij dat Johan en ik elkaar gevonden hebben. En dat we al zoveel meegemaakt hebben samen en zoveel gegroeid of vergroeid zijn met elkaar. Nog afgezien van al het geluk dat die geweldig lieve kindjes brengen, die boven liggen te slapen.

Friday, January 06, 2006

beeh

K heeft een knuffeltje ontdekt die hij lief vindt. Ik probeerde hem al een tijd richting een olifant te sturen, die ik erg zelf leuk vind, maar dat was niks. Die werd geduld, en vaak zelfs dat niet, en geergerd weggeduwd. Eigenlijk vertoonde hij niet veel interesse voor wat voor knuffel dan ook. Maar een paar dagen geleden haalde ik hem 's morgens uit zijn bedje en riep hij 'beeh, beeh' terwijl hij in zijn bedje wees. Ik zag niet precies wat hij bedoelde, dus ik tilde hem erboven en hij viste prompt een klein beertje op. Terug op de aankleedtafel zat hij er liefdevol naar te kijken. 'Beeh'. Toen drukte hij het beertje met de neus tegen zijn mond en keek dan vrolijk naar mij. Hij was het beertje kusjes aan het geven. Ik moest er ook aan geloven. Het inmiddels beetje nattige neusje werd tegen mijn mond gedrukt terwijl K smakgeluidjes maakte. We moesten er allebei om lachen. Later toen R erbij was met aankleden, riep K de hele tijd: Taatoe, taatoe, taatoe. Volgens R was dat de naam van het beertje, die dus in ieder geval door R nu consequent met Taatoe wordt aangesproken. Taatoe kon meteen wat nuttige knuffelbeest-taken op zich nemen, want K is sinds woensdag naar de IJsberen-groep (kindjes van 1,5 tot 4 jaar) op de creche. Spannende overgang, hij doet het goed, en Taatoe de Beeh mag mee.

Sunday, January 01, 2006

Leve de Toekomst!

Ik had een beetje moeite om in de Nieuw-Jaar-Nieuw-Begin-Alles-wordt-Anders-Alles-wordt-Beter stemming te komen dit jaar. Heb ook nog geen goede voornemens kunnen bedenken. Ik weet niet wat het is. Ik had zo het gevoel, van, ja, nou en, een nieuw jaar? Het is gewoon maar weer een dag, morgen weer een, en zo gaan we nog een tijdje door. Maar twee nieuwsitems stemmen me wel weer wat positiever en maakten me zelfs enthousiast over de toekomst! Het ene was een stuk in de Tros nieuwsshow gisteren. Het ging over zonne-energie. Jan Terlouw vertelde over technieken om in de woestijn zonne-energie te oogsten. Daarmee kan zonder enige vervuiling met een lap grond ter grootte van Frankrijk de hele energie-voorziening van de wereld opgewekt worden! De technieken zijn er al, worden zelfs al gebruikt, het is voornamelijk een kwestie van schaalgrootte en de enorme investeringen die daarvoor nodig zijn. Er zaten natuurlijk haken en ogen aan, bedrijven als Shell melken liever eerst het olie-koetje helemaal uit, en tegen die tijd hebben we een enorm CO2 probleem, maar goed, ik was enorm blij met het feit dat er een volkomen schoon alternatief is! Hier een site erover: http://www.gezen.nl/. Ik ben inmiddels donateur geworden.
Het tweede was een stuk in de wetenschapsbijlage van de NRC. Het ging over FabLabs. Een FabLab (ontwikkeld door MIT) bestaat uit 4 machines ongeveer ter grootte van een printer. Het zijn een metaalbrander, een laserbrander, die 2 en 3 dimensionaal hout, kurk, leer en karton snijdt, een snijder voor metaalfolie, en een machine die printplaatjes maakt. Het geheel wordt aangestuurd door software, waardoor je er (bijna) alles mee kan maken, wat je kunt bedenken! Ongelofelijk! Wat een implicaties heeft dat! Er werd in het artikel ook gesproken van de volgende revolutie (na de digitale), die dit teweeg zal brengen. Ik wil onmiddelijk een FabLab! Elke school zou er 1 moeten hebben! Het zou zo ongelofelijk leerzaam zijn! Kinderen spelen veel met geproduceerd speelgoed, dat uit de winkel komt. Het is een hele nuttige en belangrijke stap om te zien, dat die producten niet zomaar te voorschijn getoverd zijn, maar dat die bedacht zijn, uit onderdelen bestaan, die in elkaar gezet zijn. En dat je dat ook zelf zou kunnen doen! Sinds de industriele revolutie is de wereld zo specialistisch geworden dat we van een hoop dingen denken: 'Kan me niet schelen hoe het werkt, ik gebruik het en dat is genoeg!'. Als iets kapot is, baal je ervan en gooi je het weg, of laat je een dure specialist komen om ernaar te kijken. Terwijl de onderliggende mechanismen vaak zo eenvoudig zijn. En als je al die producten wel begreep, zou je ze zelf kunnen fixen, of zelfs kunnen verbeteren. Het zou de mens weer minder een onderworpen massadier maken, maar weer meer een autonoom wezen. Leve de FabLab! Leve het Leven! Leve de Toekomst!