Monday, February 27, 2006

iPod nano

Ik heb een iPod nano gewonnen! Bij de chips. Ik was wel op de hoogte van de actie, maar het interesseerde me niet zo. Heb zowiezo niet zoveel met die iPod hype. Ik heb ook nooit echt veel met walkmans ofzo gehad. Maar goed, vrijdag was ik ziekig thuis en ik had nog zo'n kaartje liggen en tja, dan voer je dat eens in. Een half uur later kreeg ik een mail dat ik gewonnen had. Ik geloofde het niet, ik dacht, jaja, dan blijkt dat niet de iPod te zijn, maar een handdoek met Smiths erop ofzo. Maar op de site kon ik niks vinden over andere prijzen. In de email stond: Je wordt morgen teruggebeld voor 12 uur 's middags. Zaterdag was ik dus aan mijn telefoon vastgeplakt, maar niks. Ik had het dus al weer een beetje opgegeven. Maar vanochtend (eerstvolgende werkdag dus) belden ze. Wel cool! Ik word vast nog een hele grote iPod fan. Ik verheug me wel op treinritjes met allerlei leuke podcasts of audiobooks.

Sunday, February 26, 2006

Ontsteking

Gisteren heerlijk X-puls avondje. Gaaf en shocking hoe weinig iedereen eigenlijk veranderd. Groepsdynamiek was ook geheel als vanouds. De avond deel II was wat minder gaaf. Toen ik bij Henk weg fietste kreeg ik nogal buikpijn. Geen maag-of darmpijn, maar meer baarmoeder-pijn achtig. Ik dacht, ach het zal zo wel over zijn, en fietste door. Maar het werd steeds erger. Als een soort weeen, maar dan zonder het cyclische karakter daarvan. Ik voelde me fietstend in de donkere nacht, erg met de kwetsbaarheid van mijn bestaan geconfronteerd. Thuis gekomen schrok Johan zich dood natuurlijk, hij wilde meteen 112 bellen. Dat werd de huisartsenpost. Wat een vreselijke toestand is dat, zeg. Alles ingesteld op agressieve patienten. Je wordt door een soort sluis naar binnen gelaten. Overal beveiligende stangen en deuren. De arts daarentegen wekte juist agressie op door nauwelijks te communiceren. Ze riep dat ik moest plassen voor een zwangerschapstest, en of ik dat tegelijk met het opnemen van mijn temperatuur kon. Dat leek me iets teveel acrobatiek voor mijn conditie, dubbelgevouwen van de pijn. Na dit alles typte ze schermen vol, maar het enige wat ze tegen mij zei was: Ik denk, ontsteking van het kleine bekken. Het leek wel alsof we aangifte aan het doen ergens van in een Oost-Europees land. We kregen antibiotica mee. Die slik ik nu gecombineerd met ibuprofen tegen de pijn. Morgen maar eens zien wat mijn huisarts ervan zegt.

Friday, February 24, 2006

Acupunctuur

Er staat deze week een artikel over acupunctuur in de Intermediair. Mooie quote erin: 'De grootste prestatie van acupuncturisten is dat zij zoveel plekken op het menselijk lichaam hebben ontdekt waarin je kennelijk veilig naalden kunt steken.' van Cees Renckens de voorzitter van de Vereniging tegen Kwakzalverij. In Duitsland is een enorm grootschalig onderzoek (10.000 artsen, 500.000 patienten) gedaan, om te kijken of acupunctuur als pijnbestrijding vergoed zou moeten worden. Uitkomst daarvan: het werkt, maar het maakt niets uit op welke plek je de naalden in steekt. Nou, dat is ook prachtig, heeft die mooie westerse wetenschap die eeuwenoude techniek in 1 klap ontzettend vooruit geholpen. Verder is er op PET-scans te zien dat kleine prikkelingen (met naalden of elektrische stimulatie) tot verminderde activiteit leidt in de hersengebieden die de waarneming van pijn regelen. Meridianen/energiebanen-theorieen overboord dus, en op zoek naar de neurotransmitters die dit veroorzaken!

Thursday, February 23, 2006

Verslaving

Om de haverklap verschijnen er berichtjes in de krant over verslavingen. Drugs verslaving, sex-verslaving, internet-verslaving, sms-verslaving. Zou het niet zo zijn dat verslaving eigenlijk een menselijk basis-mechanisme van gedrag is, ipv een ziekte? Bijna iedereen is toch wel ergens aan verslaafd? Misschien is het meer een kwestie van de keuze van je verslavingen in goede banen leiden ipv verslaving proberen te voorkomen. Ikzelf ben drop-verslaafd en internet/email verslaafd. Daar valt mee te leven.

Sunday, February 19, 2006

Meisjes zijn stom

Afgelopen vrijdag vierde R's school carnaval. Mooi verklede kleuters in haar klas. Een Zorro, een clown, een piraat, een heks, en vooral heeeel veel prinsessen. En wat was R? Cowboy. Ze vond het zo'n succes dat het cowboypak het hele weekend niet uit mocht. Ze wil nu (na piloot, ijsjesverkoper en astronaut) cowboy worden en vroeg zich gisteravond af, of cowboys ook eens wel roze Snoopy pyama's aan hebben.
Verder kwam ze thuis met de mededeling dat meisjes stom zijn. J reageerde onmiddelijk dat hij meisjes juist erg leuk vond. Later heb ik het er nog wel even met R over gehad dat ik zulke opmerkingen een beetje raar vind, want dat alle mensen verschillend zijn en dat het daarbij niet zo heel veel uitmaakt of iemand een jongen of een meisje is. Moet dat nou, ophef maken tegen zo'n onschuldige opmerking? Ja, ik vind toch van wel. Ik heb geen zin in dat sexistische gedoe, welke kant dan ook op.
Maar goed, het sexisme viert wel hoogtij op de basisschool. Alle meisjes zijn roze, en lopen in jurkjes of rokjes. Ik heb daar zelf moeite mee, kan het niet over mijn hart verkrijgen R op te tuigen als roze schaap. En probeer maar eens leuke meisjeskleren te vinden die niet roze zijn! Dus heeft ze kleren aan, die ik uniseks vind, maar anderen waarschijnlijk jongenskleren vinden. Dus vindt ze ook voornamelijk aansluiting bij jongens. En dat voelt voor mij ook weer niet goed.
Het doet me zoveel denken aan mezelf vroeger. Ik had vroeger ook een best vriendje, en geen aansluiting bij de meisjes in mijn klas. Ik werd 'jongen met 2 erwtjes op een plankje' genoemd, wat ik overigens als geuzennaam zag. Maar ik voelde me wel altijd anders, ik hoorde er niet helemaal bij. En ik heb heel lang issues gehad met het me vrouwelijk voelen. Ergens wil ik R dat besparen. Wil ik dat zij er wel helemaal bij hoort. Ik zie ook wel dat ik het te persoonlijk opneem. Dat ik meer vertrouwen moet hebben in R, dat zij haar eigen boontjes op dat gebied wel kan doppen, en ook moet doppen. Laatst werd er in een tv-programma over opvoeden gezegd, dat een veel gemaakte fout van ouders is dat ze hun kinderen gelukkig willen maken. Maar dat dat niet kan. Dat kinderen zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen geluk. Dat vond ik wel een mooie opmerking, maar niet altijd even makkelijk in de praktijk te brengen.

Wednesday, February 15, 2006

Hulp

Gisteren is er iemand komen praten over onze vacature voor een hulp in de huishouding. God, wat zijn dat lastige gesprekken. Ik doe veel te gezellig, probeer haar teveel op haar gemak te stellen. J probeert tegenwicht te geven door kritisch te zijn, wat door het contrast in mijn ogen veel te hard aan komt. Poehpoeh.
Het leek mij een hartstikke goed en leuk mens trouwens. Wat wel droevig was, was dat ze het feit dat ze Marokkaanse was probeerde te verdoezelen. Toen ik vroeg wat haar afkomst was, zei ze dat ze half Spaanse was. Dat was ook zo, maar ze was ook half Marokkaans en in Marokko opgegroeid, dat kwam er pas bij doorvragen uit. Verder distantieerde ze zich nadrukkelijk van Marokkaanse Berbers, en zei dat zij 'modern' was. Het was droevig dat ze het idee had dat dat nodig was. Droevig voor onze hele maatschappij eigenlijk.

Monday, February 13, 2006

Weest Optimistisch!

Heerlijk Weert-weekend achter de rug! Goed gezelschap, lieve, gezellige, bijzondere mensen waar ik me bij thuis voel. Niet te druk, zodat ik niet voortdurend hoefde te redderen. Kindjes waren gezellig en lief. En mijn verjaardag een beetje gevierd, en hele leuke kadootjes gekregen. Van Johan een Teasmade: een 50 jaar oude wekker die je met een vers kopje thee wakker maakt. Helemaal geweldig. De wekkerbuzzer is alleen behoorlijk indrukwekkend merkten we vanmorgen.
Ook mooie discussies in Weert gevoerd, die toch wel een hoop van mijn kernwaarheden raakten. Ik heb me ook niet ingehouden, wat ik vaak doe in discussies, maar heb voor mijn mening gevochten, terwijl ik toch niet het idee had dat de discussie op enig moment venijnig werden.

Vandaag echter overvallen door een soort doodsangst, ingegeven door het boek 'De Verdronkene' van Margriet de Moor. Pagina's lang worden de laatste uren van een vrouw die verdrinkt in de watersnood van 1953 beschreven. Nogal benauwend, en ook alle dagelijkse problemen en keuzes relativerend. Memento Mori, Carpe Diem en Pantha Rei gevoelens, allemaal in een.

On the bright side: Weest Optimistisch! Een initiatief van een aantal mensen om aandacht te vragen voor positieve ontwikkelingen ipv de sombere houding van de media in het algemeen. Heel goed! Ben ik erg voor.

Monday, February 06, 2006

Nog meer vrijheid

De AEL heeft antisemitische spotprenten op zijn site geplaatst. Hitler met Anne Frank in bed, en iets over het in twijfel trekken van de Holocaust. Met als commentaar dat als we toch vinden dat alles moet kunnen, dit toch ook moet kunnen. Goeie zet vind ik zelf. Meneer Naftaniel van het CIDI heeft prompt een rechtszaak aangespannen. Op zich ok, maar zijn commentaar laat zien dat hij, net als een groep moslims, 2 zaken door elkaar haalt. Hij zei iets van: dat de frustratie van de moslims niet botgevierd hoeft te worden op de joden.
Bij al commotie rond die spotprenten lopen 2 dingen door elkaar. Het kwetsen en het recht te mogen kwetsen met woorden. Ik denk dat een grote groep moslims denkt dat het belangrijkste van de spotprenten voor ons is, dat Mohammed te kakken wordt gezet. Terwijl het daar volgens mij niet om gaat. Het gaat erom dat je Mohammed te kakken mag zetten, niet om Mohammed an sich. Zo ook met de 'anti-semitische' grappen. Ze zijn niet geplaatst met de intentie om joden te kwetsen, maar omdat men vindt dat men dat moet kunnen zeggen.

Ik ben benieuwd naar de uitspraak van de rechter. Ik vind het heel terecht om de spotprenten met Mohammed en het beeld van Anne Frank met Hitler in bed op 1 lijn te plaatsen. Het gaat om het zelfde soort culturele taboes.

En verder is er een Jordanese held, die ook in zijn krant de Mohammed spotprenten geplaatst heeft. Hij vond dat men toch moest weten waartegen men protesteerde. Hij is ontslagen en nu ook gearresteerd.

Friday, February 03, 2006

Vrijheid van meningsuiting

Nou, de Deense spotprenten hebben de Everard Meijsterlaan ook bereikt hoor! Vanavond 3 kwartier zitten discusieren met Johan. Zijn punt was dat de reactie op de spotprenten achterlijk was en dat men er aan moest wennen. Daar ben ik het mee eens. Maar wat ik nogal naar vind aan de situatie is dat de wereld gepolariseerd wordt. De Moslims tegen de Westerse Vrijheid van Meningsuitingfanaten. En dat als je blijft hangen in het zien van die twee groepen, dat je dan wel eens oorlog zou kunnen krijgen.
Ik vind ook dat de spotprenten moeten kunnen, ik vind ook niet dat iemand er zijn excuses voor moet aanbieden. Ik vind ook dat kranten moeten hameren op het recht van vrijheid van meningsuiting door de prenten keer op keer te publiceren.
Maar. Wat als het nu om antisemitische cartoons ging? Zouden we dan ook zo hoog in onze Vrijheid van Meningsuiting Boom zitten? Dat zou de zaken wel interessant maken, als een krant dat aandurfde, om al de westerse taboe's er ook even bij te zetten.
Wat ik bedoel is dat onze zogenaamd heilige principe van Vrijheid van Meningsuiting helemaal niet zo ongecompliceerd is als nu wordt voorgedaan. Daar zitten wel degelijk allerlei nuances aan, en moslims hebben het recht om ons daarop aan te spreken. Waarom vinden we eigenlijk dat die spotprenten over Mohammed wel moeten kunnen, en antisemitische prenten niet? Waarom is bijvoorbeeld beledigen van het koningshuis wel een uitzondering op de regel?
En wat ik een beetje voel in de reacties uit de moslimwereld worden de spotprenten ook vooral gezien als provocatie. Wij westerlingen weten tenslotte toch wel dat dat als kwetsend wordt ervaren. Dus nog even afgezien van of de inhoud kan of niet, waarom houden we opzettelijk geen rekening met die gevoelens? Alleen maar omdat het 'moet kunnen'. Dat klinkt toch een beetje als een soort oorlogsverklaring van onze kant. De zaak behoeft toch wat meer uitleg van waarom dat principe dan zo belangrijk voor ons is. Uitleg over hoe ook het beledigen van god bij ons lange tijd taboe was. Hoe we daarvan af zijn gekomen. Dat het niet gaat om het proberen te beledigen van moslims. Etc. etc.

Maar ik hou mijn hart vast, want ik ben bang dat ik die genuanceerdere discussies niet te zien ga krijgen. Maar wel veel boze mensen, die niet meer luisteren, en vooral vinden dat ze zelf heel erg gelijk hebben...

Wednesday, February 01, 2006

Ode aan marktplaats

Zaterdag een kast gekocht via Marktplaats. Vierdeurs, 2 meter breed, lichtbruin vineer, beetje rond aan de zijkanten. Ik vind hem eigenlijk erg leuk. 80 euro!! Tien keer zo leuk en tien keer zo goed koop als een opbergoplossing van Ikea. Hij was van een mevrouw die naar een verzorgingstehuis moest. Droevige boel, zei Johan. Maar weet je wat die mevrouw vroeger kreeg? Een vervelende opkoper met een sigaar en een vettige pet over de vloer, die dan een beetje misprijzend overal naar keek en riep, nou, vooruit ik neem de hele inboedel mee, en je krijgt er 50 euro voor. En daar moest ze dan blij mee zijn, want hij had haar van een probleem afgeholpen.
Marktplaats is zo mooi omdat het echt een nieuwe dimensie aan de tweedehands markt heeft gegeven. Ik ga niet zaterdagenlang tweedehands zaakjes afstruinen naar zo'n kast. Het zou ook lang duren voordat ik er zo een tegen kwam. Er zijn maar een beperkt aantal tweedehands zaken in Utrecht. En nu is die kast van die mevrouw in Den Haag meer waard geworden doordat ik rechtstreeks contact met haar heb. Andersom zijn nieuwe Ikeameubels in mijn ogen minder waard geworden, omdat je ze vrij gemakkelijk en nog vrij nieuw op Marktplaats kunt kopen, tegen een fractie van de prijs. Ikea was mijn adres voor makkelijke, snelle en redelijk goedkope oplossingen. Met als nadeel dat je zo een heel Ikea-huis bij elkaar spaart. Maar nu is tweedehands (Ikea of liever anders) van Marktplaats een goed alternatief.
Ik vind het ook erg leuk om dingen te verkopen via Marktplaats. Dat is zo langzamerhand al een hele lijst:
- babyrugzak
- box
- borstkolf
- fietsstoeltje
- platenspeler
- romertopf
- boeken
Dat is leuk omdat je er (wat) geld voor krijgt. Maar ook omdat de spullen terecht komen bij iemand die ze wil hebben, en waar ze een volgend leven tegemoet gaan. Dat is duurzaam. Voor ons is er geen nieuwe kast gebouwd, wij kunnen nog even met deze.