Thursday, August 30, 2012

Monsterjacht

Sinds groep 3 heeft K moeite gehad met leren lezen. Vorig jaar is hij getest, en bleek hij dyslexie te hebben. Vanaf het begin van groep 3 hebben we braaf elke dag thuis extra geoefend met lezen. Dat (en de goede begeleiding op school) heeft zijn vruchten afgeworpen, want voor de vakantie scoorde hij redelijk op niveau Avi E 4 (niveau voor eind groep 4). Dat oefenen thuis is nog een hele toer. Die aap-eet-koek avi boekjes worden op den duur echt een kwelling voor kind en ouder. Als je in normaal tempo leert lezen duurt die fase niet zo lang, maar bij K dus wel. De liefde voor lezen en boeken wordt daar dus niet echt door gestimuleerd. Dus gingen wij over op Geronimo Stilton. Ik onderstreepte dan woorden en zinnen die hij moest lezen, en de rest las ik hem voor. Zo werden het samenlees boeken. De hele Fantasia serie, en Reis door de tijd hebben we er zo doorheen gewerkt. Maar zelfs Geronimo Stilton gaat op den duur vervelen (gelukkig maar). Er was even een kleine Paul van Loon opleving met Weg met die krokodil en Dolfje Weerwolfje. Maar helaas waren die afgelopen vakantie ook niet meer leuk. Nu houdt K best veel van boeken en verhalen (zeker als hij ze niet zelf hoeft te lezen), en als voorleesboek hebben we Narnia al gehad, en In de Ban van de Ring. Ik kan me ook wel een beetje voorstellen dat Dolfje Weerwolfje (hoe geweldig ik die boeken ook vind) daar moeilijk mee kan concurreren. Dus wat nu? K weigerde boeken te lezen, die hem te moeilijk leken. Maar ik heb hem verleid met een Avi-E-7 boekje over dinosaurussen. Eigenlijk te moeilijk, en het was ook best aanpoten voor hem, maar het lukte wel, en toen ik hem na afloop vertelde dat het AVI-E-7 was, was hij erg trots en durfde dit volgende boek aan: Monsterjacht! Het is geschreven door een schrijverscollectief en dat merk je ook wel. Het is een beetje mat voor zo'n spannend thema, en de karakters komen niet echt tot leven. Maar boeit allemaal niet, het heeft prachtige monsterplaatjes, en K leest het graag, dus het is een superboek!

Wednesday, August 29, 2012

Typetopia

Pffff. Na tweeënhalf jaar is het eindelijk gelukt. R heeft haar typediploma. 141 aanslagen per minuut, met 98% foutloos. Het is niet makkelijk geweest. Ze deed Typetopia, een online typecursus. Goed opgezette en degelijke cursus van 100 lessen. Die zou je volgens Typetopia in 20 minuten per les moeten kunnen doen, maar dat was bij ons de praktijk niet. Uiteindelijk werd het ritme zo een beetje een halve les per dag. Na de hele typecursus te hebben doorlopen wilden de proefexamens maar niet lukken. Te langzaam. Uiteindelijk heeft ze er ongeveer een jaar niets mee gedaan, en dan nu toch weer het licht gezien, extra geoefend op snelheid, en haar diploma gehaald! Het fijne van leren typen is wel, dat je de vooruitgang zo makkelijk kunt meten. En dat er een direct verband is tussen meer oefenen en beter presteren. Dus dat was ook heel leerzaam.
Nu K nog, die zit al een aantal weken af te zien, en moet nog zo'n 75 lessen. Maar R's triomf heeft hem ook wel weer nieuwe motivatie gegeven.

Tuesday, August 28, 2012

Boodschap

Vandaag betrapte ik mezelf erop dat ik tegen J zei: Ik ga nog even naar de Euroshopper. Ik bedoelde natuurlijk Albert Heijn, maar daar kopen we de laatste tijd bijna uitsluitend Euroshopper produkten. De Albert Heijn is ongeveer op 100 meter van ons, en tot voor kort deden we daar alle boodschappen. Maar door ongeveer 2 keer per week naar de Nettorama te gaan en de rest aan te vullen met Euroshopper producten hebben we onze boodschappenkosten zo'n 100,- euro tot 150,- euro per maand omlaag gekregen. Niet gek toch?
Onze dochter R ging om te beginnen wel in verzet. De nep-Brinta van de Nettorama was volgens haar lang niet zo lekker als het origineel, en Euroshopper was helemaal een beetje zielig. Maar de Euroshopper-nep-cornetto's trokken haar over de streep, zo'n 13 cent per (lekker) ijsje, wie kan daar nou weerstand aan bieden?

Sunday, August 26, 2012

Het Winnaareffect


Het Winnaareffect heb ik gratis gekregen van Maven Publishing om te recenseren op mijn blog. Nou, leuk! Een gratis boek is natuurlijk nooit weg! Het past goed in de lijn van een aantal andere boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen, zoals Strijdlied van een Tijgermoeder, Bounce, Outliers en Ouders Opgelet.

Dit boek richt zich op winnaars. Wat maakt iemand tot een winnaar, en wat doet winnen met je?

Mijn drijfveer voor het lezen van deze boeken is mijn kinderen. Ik wil graag dat ze onafhankelijke mensen worden, die hun eigen geluk vorm kunnen geven. Hiervoor denk ik dat het nuttig is om ze een liefde voor leren en bereidheid tot hard werken bij te brengen. Dat zijn dingen die niet vanzelfsprekend zijn voor mijn kinderen. Waarom eigenlijk niet? Die vraag probeer ik te beantwoorden. Het lezen over Outliers en topsporters in Bounce is interessant, niet omdat ik graag wil dat mijn kinderen ergens de top in bereiken. Maar omdat het wel wellicht in de extremen is, waar je kan zien wat werkt en wat niet. Het boek van Carol Dweck over het leerproces zelf was superinteressant, en wellicht het meest praktisch nuttig tot dusver.

Een interessant stuk in het Winnaareffect richt zich op het verschil tussen intrensieke en extrinsieke motivatie. Intrensieke motivatie, de behoefte om iets te doen vanwege het gevoel van competentie en voldoening dat het oplevert, is een goede voorspeller van succes. Extrinsieke motivatie, zoals hoeveelheid geld die iemand verdient (of een cijfer op school), veel minder. De stelling van de auteur is dat intrensieke motivatie moet groeien. Dat is niet iets wat er om te beginnen is. Je moet een vaardigheid verwerven, zoals een muziekinstrument bespelen, en in eerste instantie is dat niet leuk, geeft het geen voldoening. Pas wanneer je door de eerste beginfase heen bent, kan de activiteit op zichzelf lonend worden.

Ik denk dat de wens om kinderen op hun intrensieke motivatie aan te spreken ertoe leidt dat alles 'leuk' moet worden gemaakt voor kinderen. En dat werkt niet, omdat kinderen ten eerste meteen feilloos aanvoelen of iets leuk gemaakt moet worden, en het dus eigenlijk wel niet leuk zal zijn. En ten tweede omdat die intrensieke motivatie zo iets individueels is, dat massa-geproduceerde opleukerij dus bij veel kinderen de plank mis slaat. En ten derde omdat die intrensieke motivatie zich zo dus blijkbaar niet laat aanspreken. Eerst de vaardigheid verwerven, dan leuk gaan vinden. En om de vaardigheid te verwerven heb je de meer op ontwikkeling- i.p.v. op resultaat-gerichte houding van Carol Dweck nodig.

Veel van het boek gaat verder over wat voor effecten het hebben van macht en succes op mensen heeft. Eigenlijk werden mijn vooroordelen daarover bevestigd. Mensen krijgen minder empathie met anderen en macht stijgt naar het hoofd. Als voorbeeld daarvan moest ik denken aan de Zomergast Ben Verwaayen, een ontzettend succesvolle man, die 'er niet van wakker ligt 5000 mensen te moeten ontslaan'. Een man die in mijn ogen te vaak gehoord heeft dat zijn grappen lollig, en zijn verhalen interessant zijn, en dus ook zonder enige remming drie uur lang open deuren intrapt en zichzelf ophemelt, zonder zelf de genantheid daarvan door te hebben.

4 september is er een avond van Maven Publishing in de Balie met Ian Robertson, de schrijver van het Winnaareffect, Stine Jensen (filosoof en auteur van Dus ik ben) en Jeroen Smit (auteur van De Prooi en Het drama Ahold).

Friday, August 24, 2012

First Lego League: the unofficial guide

Dit boek heb ik in Amerika gekocht. Ik loop al een paar jaar met het idee rond om met een team (9-14 jaar) met de First Lego League wedstrijden mee te doen. Dit boek maakt het plan weer wat concreter. Misschien komend jaar dan maar. K is er natuurlijk in ieder geval heel enthousiast over. En ik ook. Hoewel ik me wel besef dat dit niet iets is wat ik alleen kan doen. Ik heb hulp nodig. Om te beginnen om me te oriënteren op wat er allemaal bij komt kijken. Dus als je iemand kent die hier aan heeft mee gedaan, dan hoor ik dat graag!

Monday, August 20, 2012

Een andere agenda

Sinds we bewuster met ons geld omgaan, is het besef ook steeds meer gegroeid hoe belangrijk financiële opvoeding van de kinderen is. Misschien wel een van de belangrijkste dingen voor hun toekomstige zelfstandigheid. Als je met weinig toe kan, en het materialistische goed kan relativeren, geeft je dat zoveel vrijheid. Maar zover zijn we nog lang niet. Mijn kinderen zijn opgegroeid in overvloed. Bergen kado's bij verjaardag en van Sinterklaas. We wonen in een groot huis in een welvarende wijk, waar iedereen thuis een spelcomputer en een iPad heeft, en op vakantie gaat naar Madagascar (of Amerika). Dat lijkt allemaal heerlijk (en dat is het ook), maar reden te meer om goed na te denken wat we onze kinderen voor financiële opvoeding mee willen geven.
Bij R van 10 is sinds een jaar de merkenlust behoorlijk toegeslagen. Gewone gympen zijn niet goed genoeg, het moeten Allstars zijn. Geen gewone agenda, maar een Paul Frank agenda. Daar betaal ik dus niet aan mee. Mijn motto is nu: ouders zijn er om te betalen wat je nodig hebt, niet om wat je wil te betalen. Dat moet je zelf betalen. Dus heeft ze nu een Hema agenda, onder protest. En fietsen we vanmiddag naar de Action, omdat ze een nieuwe multomap voor school wil kopen van haar eigen geld. Die van vorig jaar is nog prima, maar ´stom´.
Ik hoop dat we op tijd zijn. Er is eigenlijk nog zo weinig tijd om ze dingen te leren.

Aan het werk!

Zo, de vakantie is echt weer voorbij! Kindjes weer naar school, en J en ik het huis gepoetst. Sinds een half jaar doen we dat zelf. De kosten van 50,- euro per week (2500,- euro per jaar) vonden we niet langer opwegen tegen het heerlijk luxe gevoel van een schoongetoverd huis. Dat gevoel duurde altijd jammerlijk kort. Bovendien vond ik het geen goed voorbeeld voor de kinderen, dat een schoonmaakster een vanzelfsprekendheid is. Dus sindsdien kunnen zij geld verdienen met het schoonmaken van hun eigen kamer, en poetsen J en ik de rest van het huis. Het blijft een vervelend karwei, en ik weet ook elke week weer creatieve smoezen te bedenken waarom het nog wel een dag uitgesteld kan worden, of misschien niet zo grondig hoeft deze week. Maar uiteindelijk gebeurd het wel. En dat voelt dan ook wel weer goed.

Thursday, August 16, 2012

Growth Mindset

Ik doe mijn best om het in praktijk te brengen, het prijzen op ontwikkeling in plaats van op prestatie, hoewel ik het nog steeds lastig vind. Het lijkt echter wel wat te gaan werken, en dat motiveert.
E. wil leren skaten. Uitgedost in alle mogelijke beschermers ging ik met hem de straat op. Hij hing zwaar aan mijn armen, en smakte elke meter op zijn billen. Als om zichzelf moed in te praten zei hij een paar keer tegen zichzelf: Hoe meer ik oefen, hoe beter het gaat. En gelukkig ging het na een tijdje ook beter, en nu wil hij elke dag.
Later waren we een papiermodel aan het maken, K doet dat al jaren, en vindt dat heerlijk. E vindt het ook erg spannend en leuk. Maar hij kan het (natuurlijk) nog niet zo goed. Maar zijn eigen commentaar daarop was: ik kan het nog niet zo goed als K, maar dat is niet erg, want ik heb nog niet zoveel geoefend.
Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Maar die nadruk op ontwikkeling, maakt het verschil tussen de broers en zus ook minder beladen. K meet zich aan R. Het feit dat zij 2,5 jaar ouder is, is voor hem een abstract gegeven. Hij wil toch even goed presteren als zij. Wat een droeve buien heeft hij wel niet gehad omdat hij bijvoorbeeld minder goed dino's kon tekenen dan zij. Een verlammende vergelijking voor K, want als R dat beter kan, waarom zou hij zich er nog aan wagen? Maar K is voorlopig nog wat weerbarstiger, die heeft zich nog niet helemaal overgegeven aan de Growth Mindset. We gaan dus dapper verder.

Monday, August 13, 2012

Do Androids dream of electric sheep?

Ik was lid geworden van de bibliotheek van Washington om daar boeken te lenen, en dat was superleuk. Maar doel was ook om gebruik te kunnen maken van diens digitale bibliotheek. Sinds mijn verjaardag ben ik in bezit van een Kobo eReader. Ik wou graag een Kobo, omdat die veel formaten aan kan, en verder zo simpel mogelijk is. Ik wil geen fancy toeters en bellen, ik wil gewoon een boek er op lezen, en toeters en bellen leiden af van dat doel. De voordelen van een e-reader zijn dat je er veel boeken op kunt zetten, en dat dit dan weinig ruimte in neemt. Ik vind het aanbod van digitale boeken echter nog klein. Dus het kwam er op neer dat we op vakantie toch weer een fikse stapel boeken mee namen. Voor K en E ieder een zelf (leren) leesboek en een voorleesboek, voor R 3 boeken, J en mijn voorleesboek, en een gids voor Washington. Dit zijn allemaal boeken die ik nog niet in digitaal formaat ben tegen gekomen. Okee, het voorleesboek van J en mij, is waarschijnlijk in digitaal formaat beschikbaar. Maar dat had ik kado gekregen. En verder is dus mijn streven om zo min mogelijk boeken te kopen, en zoveel mogelijk te lenen bij de bieb. Maar de Utrechtse bibliotheek heeft helemaal weinig te bieden.
Dus ik had mijn hoop gevestigd op de bibliotheek van Washington. Het aanbod is daar zeker groter, meer dan 7000 titels. Als je direct naar een specifieke titel op zoek bent, is de kans dan echter nog steeds groot dat die daar niet bij zit. Maar ik had al een tijdje de schrijver Philip K Dick op mijn lijstje staan, en Do Androids Dream of Electric Sheep is nu mijn eerste succesvolle eboek leen ervaring. Het is een beetje een donker boek, veel getob. Op zich wel een goed SF boek, in de zin van dat het een thema onderzoekt. Het is wellicht niet meer zo'n nieuw thema. Wanneer hebben machines een ziel? En maakt het eigenlijk wel uit of zij en ook wij dat hebben? De verhaallijn is wat minder mooi uitgewerkt. Ik las op de Wikipedia dat het boek diende als aanzet voor de film Bladerunner. Dat had ik zelf niet zo snel gezien.

Weer thuis

Het is voorbij. Zaterdagavond zijn we weer in het vliegtuig gestapt. J en ik helemaal niet geslapen, R en K een paar uur. E is de hele reis wakker gebleven, erg opgaand in de vele films, om vervolgens tijdens de landing in slaap te vallen. We ontmoetten C en W (en A en I), onze Amerikaanse huizenruilers, nog even op Schiphol. Raar maar okee, dat we hen toen pas ontmoetten, na vier weken in hun bed geslapen te hebben. Thuis was alles prima in orde, schoon en ordelijk, de kinderen doken op hun speelgoed, vooral de lego. Nu nog de jetlag te lijf, en dan wordt het leven weer langzaam ons normale Nederlandse leven. Huizenruil was een succes wat we zeker van plan zijn te herhalen.

Friday, August 10, 2012

County Fair

In Nederland ben ik niet zo dol op de kermis. Vooral het ontzettende lawaai stoot me af. Maar om hier naar een County Fair te gaan, leek me wel weer heel leuk, en dat was het ook. Krakkemikkige attracties zijn toch de leukste, en de engste! Het reuzenrad was me hoog genoeg en er waren biggetjes-races. Wat wel nog ontbrak waren een eet-wedstrijd, en een agricultural show met prijzen voor de grootste pompoen enzo. Daar waren we helaas een dag te vroeg voor. Volgens mij zijn Amerikanen wel dol op hun kermissen. Ze komen in ieder geval vaak voor in boeken, films en muziek. Dus nu weet ik ook hoe een corndog proeft, en wat funnel cake is (lekker!) en R's caramel apple was ook goed.

Thursday, August 09, 2012

Mindset: the new psychology of succes

Na een soort samenvatting van haar verhaal te hebben gelezen in Ouders Opgelet, vond ik het nu tijd om het hele verhaal te lezen. Het basisidee is als volgt. Je hebt twee mindsets:

Fixed Mindset: hierbij ga je uit van aangeboren eigenschappen en denk je dat mensen hierin weinig kunnen veranderen. Je bent slim, je bent slecht in wiskunde of je hebt talent voor een bepaalde sport.

Growth Mindset: hierbij ga je uit van de te ontwikkelen mogelijkheden. Je ziet eigenschappen als aangeleerd, en veranderbaar. De nadruk ligt op het leerproces en niet op het eindresultaat. Je kunt beter in wiskunde worden. Je kunt jezelf veranderen.

Mensen die in de Fixed Mindset geloven, nemen minder snel risico's en zijn daarom minder op leren gericht. Wat heeft dat tenslotte voor zin als je bijv. toch niet goed bent in wiskunde? En als ze juist denken dat ze slim zijn, willen ze die overtuiging niet op het spel zetten, want wat als ze door de mand vallen? Mensen met de Growth Mindset kunnen veel verder komen omdat het ze om de ontwikkeling gaat, om het proces. Falen wordt niet persoonlijk genomen, maar als een hindernis waar iets van geleerd kan worden. Leren wordt weer leuk. Toch wel een zeer begeerlijk idee, om dat kinderen bij te kunnen brengen.

Om de Growth Mindset te bevorderen kan je het volgende doen:
  • Prijzen op inzet in plaats van op prestatie. Dus niet: wat heb je dat goed gedaan! Maar: wat heb je goed je best gedaan!
  • Fouten maken moet aangemoedigd worden, niet ontmoedigd. Als je niet probeert wat je nog niet kan, uit angst fouten te maken, leer je niets. Het is juist in het grenzen opzoeken, dat je vooruitgang boekt.
  • Nadruk leggen op het proces in plaats van het resultaat. Wat heb je geleerd van wat je gedaan hebt?
  • Ervan uitgaan dat iemands vaardigheden niet vast staan maar kunnen fluctueren. Dus dit jaar de slechtste van de klas in rekenen, volgend jaar misschien wel de beste.
Carol Dweck is een professor aan Stanford, en heeft zo ongeveer haar hele leven gewijd aan onderzoek hiernaar. Dit boek is om haar theorie voor het grote publiek toegankelijk te maken. Dat maakt het soms wat kort door de bocht en riekt naar Amerikaanse zelfhulp in de trant van 'willen is kunnen'. Daar moet je wel doorheen kijken. En als ik dat doe, vind ik het toch wel een hele krachtige theorie. Waar Outliers en Bounce het belang van eindeloze oefening benadrukten, geeft Mindset een deel van het antwoord waarom sommige mensen dan in staat zijn zo eindeloos te oefenen. De Growth Mindset verschaft hen die motivatie.

Wat niet wil zeggen dat het allemaal zo makkelijk in de praktijk te brengen is. In plaats van: Mooie tekening! zou je dan dus moeten zeggen. Wat heb je je best gedaan op die boom. En: Goed gelezen! wordt dan: Ik zie dat je je best doet om de woorden goed te spellen, daar leer je van. Dat voelt (nog) niet natuurlijk, maar daar ga ik dan dus maar aan werken.

Tuesday, August 07, 2012

Shoppen

Het overbuurmeisje, een schattig meisje van vier, is nogal dol op R. Of zoals de ouders zelf zeggen 'a little bit obsessed' met haar. Dus was de vraag was of R. zondag twee uurtjes kon komen 'oppassen', terwijl de ouders wel gewoon thuis zijn. Dat wou R. wel. Loon: 20 dollar! Een klein fortuin. Dat moest natuurlijk meteen uitgegeven worden, en wel aan coole schoenen. Tijdens het shoppen kwamen we nog een interessant nieuw jeans-merk tegen.

Sunday, August 05, 2012

Lego

Gisteren zijn we naar de Lego Brick Fair geweest. Het was een beurs waarbij Adult Fans Of Lego, AFOL's, hun projecten (MOC's genaamd: My Own Creation) konden laten zien. Er waren prachtige dingen bij. Vooral veel uitgebreide kastelen en elfachtige landschappen en Amerikaanse stadjes met veel minifigures. Ook erg veel leger-lego. Lego doet officieel niet aan oorlogsspeelgoed (maar dan wel weer StarWars?), en er stonden dan ook disclaimers op posters dat deze beurs niet door Lego wordt georganiseerd en Lego dus ook geen verantwoording heeft voor de getoonde projecten. Er waren veel kraampjes die Lego of customized Lego verkochten en zo was er ook een kraampje met eigengemaakte Lego-wapens. Daar was een enorme rij, die twee keer om het kraampje heen slingerde.
Het mooiste, vond ik zelf, was een hele lange machine van Lego die op alle mogelijke manieren balletjes verder hielp, een soort gemotoriseerde knikkerbaan. Verder was het leuk om alle beetje nerdige Amerikaanse tieners en volwassenen te zien die lekker aan het hobby'en waren. En de kinderen keken natuurlijk hun ogen uit bij zoveel Lego bij elkaar.

Baseball

Een super-Amerikaans uitje is natuurlijk een bezoek aan een baseball-wedstrijd. De Washington Nationals doen het bovendien erg goed dit seizoen en het is natuurlijk altijd leuk om een winning team aan te moedigen. Maar ondanks het feit dat J. en ik al een tijdje samen De kunst van het veldspel aan het lezen zijn, begreep ik er toch nog weinig van. Ja, drie strikes is out. En wat een homerun is, weet ik ook nog wel. Gelukkig zat er een meneer achter ons, die daar duidelijk elke wedstrijd zat, en de wedstrijd voorzag van doorlopend insiders commentaar. Zo bleek 1 van de tegenstanders (de Miami Marlins) een broer te hebben bij de Washington Nationals, die natuurlijk veel beter was. Maar met onze hele domme vragen durfden we toch niet bij hem terecht. Dus nu maar even gegoocheld wat een korte stop nu precies doet. En waarom sommige spelers een zwarte streep onder hun ogen hebben.

Friday, August 03, 2012

Taxation without representation


Washington D.C. is eigenlijk een beetje een rare stad. Hij is speciaal gesticht om als hoofdstad te dienen, en ligt niet in een staat, maar in een district. Dit om te voorkomen dat de inwoners van de staat van de hoofdstad onevenredige invloed op het beleid zouden uitoefenen. Gevolg is wel dat de burgers van Washington D.C. geen senator en afgevaardigde leveren, en niet aan de verkiezingen voor het Congress mee doen. Sinds een tijdje mogen ze wel mee stemmen met de presidentsverkiezingen, maar dat is het dan ook. De inwoners van Washington zijn daar een beetje verbolgen over. Ze betalen immers wel belasting. Dus wordt er druk gelobbyed en staat boven bijna elk nummerbord: Taxation without Representation. Bij het stadhuis zagen we daar nog een variant op. Een bord met hoeveel belasting de inwoners van Washington dit jaar al betaald hadden. En dat dus zonder representation in Congress.




Wednesday, August 01, 2012

The Cheapskate Next Door

Dit is weer een boek in het consuminderthema. De titel is natuurlijk een verwijzing naar The Millionaire Next Door. Allerlei Amerikanen die zuinig leven komen aan het woord. Van radicale freegans, die anti-consumenten zijn, en leven van weggegooid voedsel, tot redelijk normale Amerikanen, die het gewoon niet fijn vinden om creditcard schuld en te maken. Het boek bood niet veel nieuwe inzichten, maar het is vermakelijk geschreven en geeft ook een kijkje in Amerika. Hoewel in Nederland schulden in de vorm van een persoonlijke lening of iets dergelijks ook de laatste tien jaar veel normaler zijn geworden, geloof ik dat de Amerikaanse manier van met geld omgaan toch nog wel ver van ons af staat. De meeste Amerikanen eten meerdere keren per week buitenshuis. Ze hebben de helft van het aantal vakantiedagen en geven dubbel zoveel aan vakantie uit als Europeanen. Auto's worden standaard op afbetaling gekocht. De meeste tieners hebben al een credit card en bijbehorende creditcardschuld. En dan moeten ze nog aan hun opleiding beginnen, waarbij een studieschuld van 50.000 dollar heel normaal is. Hypotheken worden in de meeste gevallen niet afbetaald. Geen wonder dat er met de crisis van 2008 een tegenbeweging ontstaan is van Frugal leven.

Ice Tea verkoop

Voor de kinderen gaat Amerika toch ook wel veel over wat voor leuke dingen je er kan kopen. Souvenirwinkels van musea zijn haast belangrijker dan het museum zelf en Amerikaanse speelgoedwinkels hebben toch weer hele andere dingen dan thuis. Maar ja, op een gegeven moment is het zakgeld op. En we zijn natuurlijk niet voor niets in het land van de ondernemer. Welke rijke Amerikaanse businessman is niet begonnen met een 'lemonade stand'? Dus wordt er nu special Dutch Ice Tea verkocht, en de overbuurjongen heeft de business uitgebreid met snow cones.