Tuesday, November 29, 2005

Een 6

Ik heb mijn XML gehaald. Een zes. Ik kan het nog niet helemaal geloven. Ik vond het nogal lang duren tot ik de uitslag kreeg, dus ik heb de docent een mailtje gestuurd. Die stuurde een beetje een raar mailtje terug:

Beste Hanne,
Het kan soms wel vier weken duren. Helaas heb ik er als examinator geen zicht op.
Ik hoop dat het snel komt!

Vriendelijke groeten,
L.W.

PS. Ik heb wel even in mijn eigen administratie gekeken: je hebt een voldoende (6).


Hij heeft er dus geen zicht op, maar hij heeft wel gezien dat ik een voldoende heb. Nou ja, ik kan er toch geen andere conclusie uit trekken dan dat ik het gehaald heb. Een zes. Zo. Een zes.

Drugsoma

Wow! Bij M.D. op 't Kruis (laatste boerderij links voor 'de Wilgen') zat een XTC laboratorium! Een van de grootste in Nederland ooit ontdekt!

http://www.nu.nl/news/634201/13/Vier_arrestaties_bij_inval_xtc-laboratorium.html

Johan en ik waren samen bij de LVNL vanochtend en mijn moeder paste bij ons op. Johan hoorde op de radio over een XTC laboratorium in een boerderij in Nederweert en zie nog voor de grap: goh, ze zullen toch niet je moeder opgepakt hebben, dan moeten we iets regelen voor Robin en Kuno. Hij dacht toen ook al aan M.D., omdat die altijd problemen met de pacht opleverde. Even later kwamen er wat meer details over de boerderij: een bord dat de verkoop van zonnebloemen aankondigde in de tuin, en smurfen op het erf. Hmm, dat bord met die zonnebloemen komt wel bekend voor, maar ja, in die regio hebben ze dat wellicht allemaal. En Johan meende ook wel eens een smurf te hebben gezien daar. Toen volgde het adres in een persbericht: Gebleekte Dijk. Tja, nou, nu werd het wel heel dichtbij allemaal. Mijn moeder opgebeld, zij heeft toen Aart opgebeld, en inderdaad, de hele boel was daar afgezet. Mijn moeder is wel blij, want ze willen al jaren van M.D. af als pachter. Dit lijkt wel een valide reden om het pachtcontract op te zeggen. Ben benieuwd of mijn moeder nog ondervraagd gaat worden? Johan en ik zagen het al voor ons: 'Drugsoma duikt onder in Utrechtse rijtjeswoning.'

Face to face

Dirk was gisteren op bezoek. Was fijn om hem weer te zien. Hij zag er goed uit, hoop haar en kilo's kwijt. Hij kwam relaxed en tevreden over. Vol verhalen, plannen en processen. Ondanks het goede mail/sms contact wat we het afgelopen jaar hadden, gaat er toch iets boven face-to-face time. Op afstand gaan er toch allemaal veronderstellingen mee in de communicatie. Omdat je minder informatie hebt. In een paar uurtjes is dat dan allemaal weer opgehelderd. Nou goed, volgend jaar weer zo'n middagje.

Sunday, November 27, 2005

Back in town

D is terug in Nederland. Voor eventjes. Vorige week belde hij op. Noemde me een engel. Was fijn om te horen. Blij dat ik een goede vriendin heb kunnen zijn tijdens zijn reis. Ben niet altijd zeker over mijn kwaliteiten in vriendschappen. Hij zei dat we tijdens zijn verblijf in New York ook al zo'n goed contact hadden. Tja, ik ben goed in contact op lange afstand. Dat is ook zo. Ik kan soms stroef zijn, of inflexibel in het dagelijks contact, waardoor het lijkt alsof ik afstandelijk ben of niet om iemand geef. Maar ik leef erg mee. Ik ben ook niet erg spontaan. Soms heb ik dus moeite met het stante pede vinden van de juiste toon, of mijn gedachten te kunnen ordenen om de goede reactie te vinden. Per brief of per mail kan ik dat wel. Kan ik er wat langer over nadenken. Merkte ook aan de telefoon dat ik stil viel toen Dirk vroeg hoe het met mij ging. Goed, zeg ik dan, en ben uitgepraat. Dat klinkt stug, denk ik, maar ik kan gewoon even niet zo snel formuleren hoe of wat. Als ik iemand wat langer zie, of via mail wat langer de tijd heb na te denken heb ik sneller het juiste intimiteitsniveau te pakken. Het liefst ook geen 'op-bezoek' bezoekjes, dan zit ik vast in de gastvrouw rol, die voor thee en koekjes moet zorgen en die moet entertainen. Als iemand wat langer er is en mee draait, komen de gesprekken vanzelf. Daarom vind ik weekendjes Weert ook altijd zo heerlijk. Maar goed, ik moet een kindje in bed stoppen. Later meer over D, die morgen langs komt.

Wednesday, November 23, 2005

Er zijn grenzen

Gisteren op het werk hele commotie. Naast ons kantoorgebouw op Schiphol staat een hotel. De mensen aan de overkant van de gang kijken daar direct op uit. Ze zagen dus hoe een meneer uit een raam op de derde verdieping klom, ging hangen aan de vensterbank en omlaag sprong. Dat is echt heel hoog. Je zou verwachten dat hij dood zou vallen. Maar nee. Hij krabbelde overeind en holde weg. Even later werd hij in de kraag gepakt door politie in burger en een collega van de Luchtverkeersleiding van onze afdeling, die toevallig op de parkeerplaats stond.
Het was een illegaal. Wat een wanhoop. Om van zo hoog te springen om maar niet terug te hoeven naar het land waar je vandaan komt.
En ook, hoe houden we die mensen in godsnaam tegen als ze bereid zijn zover te gaan? Net zoals die bestormingen laatst van de Spaanse grens. Je houdt ze tegen (maar een paar glippen erdoor), en dan? Dan proberen ze het nog een keer. En dan houden we ze tegen (en een paar glippen erdoor), en dan?
We hadden het er laatst nog over met Rob en Elsbeth. Rob vond dat we de grenzen maar gewoon open moesten zetten. Hij dacht dat er uiteindelijk toch niet zoveel mensen zouden komen. Dat denk ik niet. Ik denk wel dat er veel mensen zullen komen. Maar misschien moeten we toch de grenzen maar open zetten, tegenhouden lukt op de lange termijn toch niet.

Friday, November 18, 2005

De prijs van vrijheid

Dirk vroeg of er iemand nog een mooi motto had. De zijne is op het ogenblik: "Stay innocent as a child and sharp as a serpent".

Ik heb ook een mooie gevonden laatst:

"De prijs van vrijheid is verantwoordelijkheid."

Erg mooi, vind ik. Ik heb hem van Jolande Withuis van het stukje over bijstandsmoeders. Het was haar antwoord op 1 van de moeders die vond dat het moederschap een staatsloon zou moeten krijgen. Haar antwoord was dat er bij een loon ook sollicitatie en functioneringsgesprekken horen en dat dat toch niet is wat je wil bij kinderen krijgen. Je wil er zelf voor kiezen en dus ook zelf de (financiele) verantwoordelijkheid voor dragen.
Maar hij is voor meer toepasbaar. Ik vind verantwoordelijkdheid nemen een belangrijk thema in mijn leven. Vooral sinds de kinderen. Ik weet nog een paar jaar geleden, toen Robin nog een baby was, dat ik met Johan aan het wandelen was. Onderweg zagen wij een gewonde duif. Ik voelde me er rot over, Johan was het een paar passen later weer vergeten. Toen bedacht ik me, dat ik als kind nooit langs die duif was gelopen zonder actie te ondernemen. Gewonde duiven moeten gered worden! Dat was heel vanzelfsprekend voor me. Nu bedenk ik me ook wat voor gezeur het redden van een gewonde duif met zich mee brengt. Dat het tijd kost en dat niemand het ene zier kan schelen of die duif het overleeft of niet. Ik vond het jammer dat ik die vanzelfsprekendheid van vroeger was kwijt geraakt. En ik bedacht dat ik het belangrijk vond om aan mijn kinderen mee te geven, dat je wel moet stoppen voor die duif, ook al kost het tijd en gedoe. Dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor de wereld om je heen, te beginnen bij gewonde duiven. Een paar jaar later heb ik dat heel specifiek ook in praktijk gebracht door een uit het nest gevallen koolmees mee naar huis te nemen en later met Robin naar de vogelopvang te brengen.
Door verantwoordelijkheid te nemen houden we onze maatschappij in stand, maken we de wereld tot een plek waar iedereen in vrijheid kan leven.

Als ik het zo nalees, wordt het een beetje een CDA-verhaaltje.. Enfin, dat moet dan maar.

Hehe..

Zo, dit is de eerste dag in lange tijd dat ik een beetje tijd over heb. Dat ik rustig kan bedenken; Wat zal ik nu gaan doen? In plaats van gewoon maar de hele dag hard achter van alles aanrennen.
Robin is op school. Haar eerste week heeft ze goed doorstaan, lijkt het. Ze wordt wel moe van school, maar niet supermoe, en niet gestresst. De meester zei gisteren dat ze het vraagt als ze iets niet weet, en dat ze goed mee doet. Dus dan komt ze er wel. De volgende stap is, denk ik, dat ze de andere kindjes in de klas wat beter leert kennen en zich daarbij wat meer thuis voelt. Dat lijkt me prettig voor haar.
Het is voor ouders trouwens ook wel wennen, dat schoolproces. Ten eerste de tijden. Ik ben erg bang om te laat te zijn, dus ik sta daar telkens veel te vroeg op dat schoolplein. Ten tweede het sociale ouder-gedoe. Ik ken het al wel een beetje van de creche, maar dat valt in het niet bij de school. Alsof we nu pas echt in Oog in Al komen wonen. Gelukkig ken ik wel al een aantal ouders van kindjes in Robin's klas uit andere contexten, dus dat is ook voor de mamma wel prettig.
Kuno is op de creche. Was weer boos bij het afscheid, maar dat schijnt altijd maar kort te duren. Hij wordt een wat steviger mannetje. Loopt beter, en bijt van zich af als iemand wat van hem af pakt. Hij kan ook heel goed 'boos kijken'. Dat doen we ook wel als grapje aan tafel. Kuno, kan je boos kijken? Hij vindt het wel moeilijk om die gelaatsuitdrukking te vinden, maar hij doet het uiteindelijk wel, en daar moeten we dan allemaal heel hard om lachen.
Goed, ga nog maar wat boodschapjes doen op dit betrekkelijke tralala-dagje.

Wednesday, November 16, 2005

Gouden tip

Men vraagt mij wel eens om beleggingstipjes. Dat komt, denk ik, omdat ik destijds in de internethype, een slagje geslagen heb met Amazon aandelen. Ik heb toen voor een flink bedrag aandelen Amazon gekocht, en die vervolgens weer verkocht voor het tienvoudige. Aardig rendementje, niet? Ik vond die Amazon aandelen toen leuk, omdat ik er al boeken kocht, terwijl weinig mensen in Nederland Amazon al kenden. Onder het motto 'Put your money where your mouth(heart) is', heb ik er toen aandelen van gekocht. En op tijd weer verkocht omdat ik zenuwachtig werd toen het om zoveel geld ging. Met een mooi resultaat, maar ik zou het nu niet meer zo doen, denk ik. Het is toch een beetje een gok. We hebben daarna nog eens 5000 gulden belegd in Egghead, 1 van de eerste veilingsites. Grote sof. Is uiteindelijk voor nop overgenomen door Ebay. En 5000 gulden in Baan, toen we dachten dat die aandelen echt niet lager konden. Hmm, een half jaar later waren ze failliet. Maar ja, dat zijn de minder leuke verhalen om te vertellen op feesten en partijen, dus blijft het beeld misschien hangen dat ik een enorme beursguru ben. Sinds Baan ben ik helemaal af van het beleggen in individuele aandelen. Ik heb eigenlijk 2 financiele helden. Adriaan Hiele, die columns schrijft in het NRC en Ben Jacobsen, die een heel leuk boekje heeft geschreven over beleggen (Bewust beleggen, is al een tijdje uitverkocht volgens mij). De lessen van Adriaan Hiele komen min of meer hier op neer: Een hypotheek is niet zaligmakend, een huis huren kan ook heel goed. Wees zuinig op je bronnen van inkomsten, in het bijzonder je baan. Spreid je risico. Beleg in een weloverdacht mandje van aandelen, of beleg elke maand een vast bedrag in een fonds, waarbij je de koersstijging/daling middelt.
De lessen van Ben Jacobsen spitsen zich voornamelijk toe op beleggen. Ook hij is voor spreiding. Verder is hij voor het beleggen in index-fondsen. Geen fonds heeft op de lange termijn de index verslagen, uiteindelijk presteren ze allemaal iets slechter dan de index. Waarom dan niet gewoon de index volgen? Bovendien hebben index-fondsen geen aktief aan-en verkoop beleid, waardoor de fondskosten minimaal zijn.
Nou, dat is dus eigenlijk al mijn beurswijsheid. Bij deze vastgelegd.

Saturday, November 12, 2005

Hoera, hoera, hoera, hoera, hoera, hoera...

Zo, Robin is 4 jaar. Drie dagen feest achter de rug. Donderdag afscheid op de creche. Vrijdag familie en vrienden. Vandaag, zaterdag, kinderpartijtje. Johan en ik zijn gesloopt! Robin natuurlijk ook. Jarig zijn is me wat. Al die aandacht en kadootjes. En de hele tijd het idee hebben dat je alles mag omdat je jarig bent. Robin wordt daar al bij voorbaat een beetje anti van. Maar we hebben het redelijk doorstaan. Robin bleef over het algemeen gezellig en er waren geen grote conflicten.

Ik denk wel elk jaar: dit doe ik volgend jaar niet weer. Vooral over het volwassenenfeestje. En over het kinderfeestje denk ik: dit hadden we nog best een jaartje uit kunnen stellen. Afijn. Volgend jaar weer. Gelukkig duurt het nog even voordat het met Kuno hoeft...

Wednesday, November 09, 2005

Puntjes

Huhg, grm, poehoe, zo, het zit er op. Tentamen XML en Webservices achter de rug. Het was pittig. Het was ook wel een tijd geleden dat ik zo'n officieel examen deed. Kwam ook nog te laat binnen, kon mijn tafeltje niet zo snel vinden, allemaal een beetje warrig. Ik had ook niet zo'n goede examen-tactiek. Eerst bedacht ik dat het goed was alles eerst in klad te doen, om het dan bij het net overschrijven nog een keer extra te controleren. Maar halverwege merkte ik dat ik voor het extra controleren geen tijd had, dus alles als een razende overgepend, zodat het wellicht juist voor extra fouten gezorgd heeft. Aan het eind van de 3 uur was ik behoorlijk gaar met de lastigste opgaven bezig. Nogal wazig verhaal opgehangen over een conceptuele vraag over webservices. Alleen aan dat antwoord al zou een examinator moeten kunnen zien, 'die heeft niet het recht om voor dit examen te slagen'. Nou ja, de eerste paar opgaven vond ik relatief eenvoudig, hoewel ik ook daar heb kunnen zitten blunderen. Maar als die goed gegaan zijn, heb ik met de rest misschien net genoeg puntjes voor een 5,5 bij elkaar gesprokkeld. Geen glansrijke overwinning. Niet zo 'under control' allemaal. Volgende keer beter.

Tuesday, November 08, 2005

Fysio

Net naar de fysiotherapeute geweest voor mijn rugpijn. Ze heeft me lelijk gekraakt en geknepen. Het pijnlijkst was wel dat ze hard aan het velletje van elke ruggewervel trok. Maar toen ik naar buiten kwam voelde ik me wel goed. Of zou dat gewoon de opluchting zijn dat het uurtje geknijp weer voorbij was?

Sunday, November 06, 2005

Self-management

Heavy dagje vandaag. Dinsdag examen, dus ben nu de hele boel aan het reviewen. Johan houdt de kinderen braaf uit mijn buurt. Word voortdurend heen en weer geslingerd tussen wanhoop, zelfhaat, slechte-moeder-schuldgevoelens, discipline, verveling, begrip van en verwondering over de stof. Vermoeiende boel. Zit me ondertussen vol te vreten, want dat is de enige aanvaardbare nevenactiviteit, die me aan het studeren houd. Ga ik het halen? Is het allemaal de moeite waard!? Ik weet het niet. Ik wil op die vragen ook even geen antwoord geven. Ik moet gewoon door. Door tot dinsdagavond 10 uur...

Saturday, November 05, 2005

Portal avondje

Eergisteren met Gert-Jan naar een Portal thema avond van Vijfhart geweest. Was hartstikke goed en motiverend. Het werd gegeven door Frank Reijenga, van Adore-it. Hij was om te beginnen wel een beetje te negatief over Portal, en deed dat ook om zijn Portal-tooltje aan te prijzen. Maar verder gaf hij wel een mooie set stelregels voor Portal ontwikkeling:
1. Zie Portal als Portal Management Systeem, niet als Content Management Systeem
2. Sla data niet in Portal op, maar daarbuiten
3. Alles is een portlet, dus geen items gebruiken
Verder gaf hij een voorbeeld van hoe je met Portal in combinatie met XMLDB heel mooi een portlet kon baseren op XML, waarbij je via een stylesheet als parameter de layout kon bepalen.
Erg leuk! Meestal zijn die gratis thema-avondjes wat algemener en oppervlakkiger, maar dit was echt waar voor ons gratis geld.