Robin is bij de naschoolse opvang weggelopen. Ze had er kerstlunch. Ik dacht juist dat het weer een leuk wenmoment zou zijn, een feestje tenslotte, en ik had gechecked of een aantal meisjes die ze kende er ook zouden zijn. Maar toen ik haar weg bracht had ik er zelf ook niet een heel goed gevoel over. Het was druk en chaotisch, ik zag niemand die ze kende. Robin bleef een beetje aan mijn been geplakt, en wou niet aan activiteiten zoals het 'servetten versieren' meedoen. Ze wou zwaaien naar mij bij de trap. Dat hebben we dus gedaan. Daarna ben ik weggefietst naar de stad om nog wat laatste kerst-boodschappen te doen. Volgens Robin heeft ze nog even daar boven aan de trap gestaan, en is ze me toen achterna gekomen. Misschien heeft ze ook nog moeite gehad met het openen van de zware deur naar buiten, in ieder geval was ik verdwenen toen ze buiten was. Toen heeft ze bedacht dat ze naar huis ging. Veel anders kon ze toen ook niet meer, want de deur gaat van buiten niet open, daar moet je voor bellen, en op de eerste verdieping kan je niet zien dat er een kindje buiten staat. Op straat is ze, inmiddels in paniek, aangesproken door 2 jongens, waar ze vandaan kwam en wat er aan de hand was. Ze zegt toen wel gezegd te hebben dat ze van de naschoolse opvang af kwam, maar dat hebben die jongens niet opgepikt. Die hebben met haar bij een huis aangebeld om in het telefoonboek te kunnen kijken. Robin had wel netjes haar naam en woonplaats vermeld. De mevrouw waarbij aangebeld werd, zwanger en moeder van een kindje van Robin's leeftijd, heeft haar toen overgenomen. In het telefoonboek werd Theo gevonden en gebeld. Die wonen daar ook nog vlakbij en waren thuis, dus die zijn haar gaan halen en hebben mij gebeld. Volgens Theo was ze een zielig hoopje mens, dat alleen maar kon roepen dat ze naar mamma wou.
Ze kon me ook helemaal niet meer loslaten toen ik haar zag. Arm bolletje, een eerste onbedoeld proefje van buiten haar veilige wereld stappen. Ze is sindsdien extra op mij gericht en ook een beetje recalcitrant. Ik heb het idee dat ik haar toch ook een beetje teleurgesteld heb. Hoe dan ook, ze is erg eenzaam geweest en de persoon die ze het meest had willen zien, haar mamma, is er op dat moment niet voor haar geweest. Het komt wel weer goed. Ik denk dat ze het niet zo snel nog eens zal doen. Alleen hoe ik haar nou weer op een goede manier naar die naschoolse krijg?! Nou ja, eerst maar eens vakantie.
No comments:
Post a Comment