De prijs van vrijheid

Dirk vroeg of er iemand nog een mooi motto had. De zijne is op het ogenblik: "Stay innocent as a child and sharp as a serpent".

Ik heb ook een mooie gevonden laatst:

"De prijs van vrijheid is verantwoordelijkheid."

Erg mooi, vind ik. Ik heb hem van Jolande Withuis van het stukje over bijstandsmoeders. Het was haar antwoord op 1 van de moeders die vond dat het moederschap een staatsloon zou moeten krijgen. Haar antwoord was dat er bij een loon ook sollicitatie en functioneringsgesprekken horen en dat dat toch niet is wat je wil bij kinderen krijgen. Je wil er zelf voor kiezen en dus ook zelf de (financiele) verantwoordelijkheid voor dragen.
Maar hij is voor meer toepasbaar. Ik vind verantwoordelijkdheid nemen een belangrijk thema in mijn leven. Vooral sinds de kinderen. Ik weet nog een paar jaar geleden, toen Robin nog een baby was, dat ik met Johan aan het wandelen was. Onderweg zagen wij een gewonde duif. Ik voelde me er rot over, Johan was het een paar passen later weer vergeten. Toen bedacht ik me, dat ik als kind nooit langs die duif was gelopen zonder actie te ondernemen. Gewonde duiven moeten gered worden! Dat was heel vanzelfsprekend voor me. Nu bedenk ik me ook wat voor gezeur het redden van een gewonde duif met zich mee brengt. Dat het tijd kost en dat niemand het ene zier kan schelen of die duif het overleeft of niet. Ik vond het jammer dat ik die vanzelfsprekendheid van vroeger was kwijt geraakt. En ik bedacht dat ik het belangrijk vond om aan mijn kinderen mee te geven, dat je wel moet stoppen voor die duif, ook al kost het tijd en gedoe. Dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor de wereld om je heen, te beginnen bij gewonde duiven. Een paar jaar later heb ik dat heel specifiek ook in praktijk gebracht door een uit het nest gevallen koolmees mee naar huis te nemen en later met Robin naar de vogelopvang te brengen.
Door verantwoordelijkheid te nemen houden we onze maatschappij in stand, maken we de wereld tot een plek waar iedereen in vrijheid kan leven.

Als ik het zo nalees, wordt het een beetje een CDA-verhaaltje.. Enfin, dat moet dan maar.