De AEL heeft antisemitische spotprenten op zijn site geplaatst. Hitler met Anne Frank in bed, en iets over het in twijfel trekken van de Holocaust. Met als commentaar dat als we toch vinden dat alles moet kunnen, dit toch ook moet kunnen. Goeie zet vind ik zelf. Meneer Naftaniel van het CIDI heeft prompt een rechtszaak aangespannen. Op zich ok, maar zijn commentaar laat zien dat hij, net als een groep moslims, 2 zaken door elkaar haalt. Hij zei iets van: dat de frustratie van de moslims niet botgevierd hoeft te worden op de joden.
Bij al commotie rond die spotprenten lopen 2 dingen door elkaar. Het kwetsen en het recht te mogen kwetsen met woorden. Ik denk dat een grote groep moslims denkt dat het belangrijkste van de spotprenten voor ons is, dat Mohammed te kakken wordt gezet. Terwijl het daar volgens mij niet om gaat. Het gaat erom dat je Mohammed te kakken mag zetten, niet om Mohammed an sich. Zo ook met de 'anti-semitische' grappen. Ze zijn niet geplaatst met de intentie om joden te kwetsen, maar omdat men vindt dat men dat moet kunnen zeggen.
Ik ben benieuwd naar de uitspraak van de rechter. Ik vind het heel terecht om de spotprenten met Mohammed en het beeld van Anne Frank met Hitler in bed op 1 lijn te plaatsen. Het gaat om het zelfde soort culturele taboes.
En verder is er een Jordanese held, die ook in zijn krant de Mohammed spotprenten geplaatst heeft. Hij vond dat men toch moest weten waartegen men protesteerde. Hij is ontslagen en nu ook gearresteerd.
No comments:
Post a Comment