Ik merk dat ik een beetje lam geslagen word af en toe door de gedachte dat mijn gedrag slechts een optelsom van reflexen is, en niet aangestuurd wordt door mijn gedachten. Ik vond het eerst wel een relatieverende gedachte, zo van, gelukkig, ik hoef niet alles helemaal te plannen, ik kan het wel zo'n beetje overlaten aan mijn reflexen, die doen het allemaal wel. Maar ja, het is toch lastig om daar je leven op te laten drijven. Waarom dan je bed uit komen? Waarom dan bedenken wat goed of leuk voor je is?
Ik ga het dus maar weer een beetje vergeten. Ik kan het bovendien niet goed genoeg plaatsen. Het idee dat mijn gedachten mijn acties te bepalen is te sterk verankerd.
No comments:
Post a Comment