Back in town

D is terug in Nederland. Voor eventjes. Vorige week belde hij op. Noemde me een engel. Was fijn om te horen. Blij dat ik een goede vriendin heb kunnen zijn tijdens zijn reis. Ben niet altijd zeker over mijn kwaliteiten in vriendschappen. Hij zei dat we tijdens zijn verblijf in New York ook al zo'n goed contact hadden. Tja, ik ben goed in contact op lange afstand. Dat is ook zo. Ik kan soms stroef zijn, of inflexibel in het dagelijks contact, waardoor het lijkt alsof ik afstandelijk ben of niet om iemand geef. Maar ik leef erg mee. Ik ben ook niet erg spontaan. Soms heb ik dus moeite met het stante pede vinden van de juiste toon, of mijn gedachten te kunnen ordenen om de goede reactie te vinden. Per brief of per mail kan ik dat wel. Kan ik er wat langer over nadenken. Merkte ook aan de telefoon dat ik stil viel toen Dirk vroeg hoe het met mij ging. Goed, zeg ik dan, en ben uitgepraat. Dat klinkt stug, denk ik, maar ik kan gewoon even niet zo snel formuleren hoe of wat. Als ik iemand wat langer zie, of via mail wat langer de tijd heb na te denken heb ik sneller het juiste intimiteitsniveau te pakken. Het liefst ook geen 'op-bezoek' bezoekjes, dan zit ik vast in de gastvrouw rol, die voor thee en koekjes moet zorgen en die moet entertainen. Als iemand wat langer er is en mee draait, komen de gesprekken vanzelf. Daarom vind ik weekendjes Weert ook altijd zo heerlijk. Maar goed, ik moet een kindje in bed stoppen. Later meer over D, die morgen langs komt.