Bijstandsmoeders zijn lui en dom

Om een of andere mysterieuze reden is er ineens besloten de naschoolse opvang de verantwoordelijkheid van scholen te maken. Ik weet niet hoe het zo gekomen is, er zijn voors en tegens. De snelheid waarmee het besluit door de tweede kamer is gegaan verbaasde me in ieder geval. Maar ik ben al lang blij dat het nu iemands verantwoordelijkheid is. De volgende stap is natuurlijk hoe regelen we dat en hoe houden we het goedkoop. Toen is er geroepen dat bijstandsmoeders wellicht bij konden springen met behoud van uitkering. Vorige week in het NRC stonden 3 portretten van bijstandsmoeders die daar niet zo'n trek in hadden. Afgelopen donderdag verscheen daar weer een reactie op met bovenstaande provocerende titel van Jolande Withuis, o.a. columniste van Opzij. Zij verbaasde zich over de werkschuwe houding van de geinterviewde bijstandsmoeders. Die riepen dat ze als ze moesten werken, ze pas om half zeven thuis zouden zijn om dan nog te moeten koken. Jolande Withuis reageerde: Ja, net zoals wij allen dat doen, o.a. om jullie uitkering te verdienen. Zo waren een er nog meer argumenten waar ze korte metten mee maakte. Vooral haar conclusie dat vrouwen het blijkbaar nog steeds heel gewoon vinden zich afhankelijk op te stellen, is het niet van een man, dan wel van de staat, vond ik heel goed. Financiele onafhankelijkheid is een belangrijke verworvenheid, waar vrouwen te lichtzinning mee omgaan. Ikzelf heb dat zeer hoog in het vaandel staan. Het is de reden waarom ik de Oracle-business in gegaan ben. Ik wilde geen inhoudelijk-leuk-baantje-op-het-tweede-plan, waarvan het dan het makkelijkste was om dat maar opzij te schuiven als er kinderen kwamen ofzoiets. Niet alleen voor mezelf, maar ook als goed voorbeeld voor Robin en Kuno. Werk-ethiek is ook een belangrijk iets om aan je kinderen door te geven. Een mede-moeder op de creche vertelde mij eens dat zij en haar man thuis roepen: 'Bah, ik moet weer werken.', dat werk bij hen in het gezin een negatieve bijklank heeft. Dat lijkt me niet zo'n handig voorbeeld. Net zoals ik ook vind dat bijstandsmoeders niet zo'n goed voorbeeld aan hun kinderen geven, als zij niet alles op alles zetten om onafhankelijk proberen te zijn. Begrijp me goed, wie niet kan werken, moet een uitkering krijgen. Het alleen opvoeden van kinderen lijkt me een ontzettend zware taak. Ik vind zeker dat er rekening moet worden gehouden met deze omstandigheden, bij het stellen van eisen aan deze groep. Maar het klakkeloos financieel onderhouden van mensen, puur omdat ze kinderen hebben, is, denk ik, een luxe die we ons als maatschappij niet meer kunnen veroorloven en die individuen zich niet zouden moeten willen veroorloven.